Uludere Devlet Hastanesi'nin bodrum katı. Hava soğuk, 1 derece. Bir tarafta kazan dairesi, diğer tarafta yemekhane. Bir köşede de otopsi odası. Ancak otopsi odası yerine bodrum katının ortasına kurulan paravanın arkasında otopsiler yapılıyor.

30 Aralık 2011

Onların adı artık Mahsun, Hüsnü, Erkan, Savaş değil; 15, 16, 17, 18 numaralı ‘kaçakçı’ genç cansız bedenler... 

Asker kayıplarda! 
Batman’dan Şırnak Uludere arasındaki yoldan 2 yıl önce de geçtim. Yalnız bu yol arasında en az 5 kez asker kontrol noktasında durdurularak kimlik sorgusu yapılırdı. Ancak dün gece farklıydı. Ortalıkta neredeyse hiç asker yoktu. Kontrol noktaları terk edilmiş gibiydi. Uludere’ye vardığımda, yol boyu devam eden ıssızlıktan eser yoktu. İlçeye çıkan yolda, cenaze araçları, ambulans ve siyah plakalı resmi araçların yoğunluğu göze çarpıyordu. Devlet hastanesinin önü hınca hınç dolmuş. Cenaze sahipleri ile otopsi yapılan yer sadece bez paravan, battaniye ve kartonlarla ayrılmıştı. Cenazeler sırayla getiriliyor, otopsileri yapılıyordu. 15 numaralı cenaze 1981 doğumlu Hüsnü Encü’ye ait. Hüsnü 5 yıl önce evlenmiş ancak bir iş sahibi olamamıştı. Kaçak mazot işi yapıyordu. Her gün mazota gidiyor, karşılığında 50 TL alıyordu. Yıllardır beklediği bebeğinin haberini de 2 ay önce almıştı. Şimdi çocuğu babasız doğacak. 

‘Bile bile bombaladılar’ 
16 numaralı cenaze Hüsnü’nün kardeşi Savaş’a, 17 numara ise yeğeni Erkan’a aitti... Aileler ise şaşkın ve öfkeli. Zeki Encü şunları anlatıyor: “Köyde bu işi yapmayan yok. Ben en son 3-4 gün önce gittim. Gittiğimiz yolun hemen üstünde askeri sabit bir nokta var; Beyaztepe. Asker biliyor sürekli gittiğimizi, bazen uzaktan ateş ederdi. Ama bugün (dün) öyle olmadı...” İdris Ürün de kuzeninin cenazesinin başında bekliyor: “Ben de 2005’te çok sık gidip geliyordum. Köyde herkes gider. Bunu da herkes bilir. Devlet de. Oradaki bu gençlerin mazot işi yaptığını bile bile bombaladılar.”