Giresun'da Gelivera Vadisi'ne yapılan baraj nedeniyle köylerini terk etmek zorunda kalan köylüler, ormanda barakada yaşıyor.

25 Mayıs 2012

İSTANBUL - Giresun ile Gümüşhane sınırlarında yer alan Gelivera Köyü, yapılan baraj nedeniyle sular altında kalınca köylüler kurtarabildiği eşyalarını vadinin yükseklerine çıkardı. Şehirde bir akrabası olan ya da ev tutabilenler köyü terk etti. Ancak bu imkânı olmayanlar, çaresizlik içinde kendi yaptıkları barakalarda yaşamaya başladı.
Yaklaşık 1000 yıllık geçmişi olan Gelivera, adı ‘Koyverdun gittun benu’ diye türkülerde geçen bir köy . Yeni adı ‘Sapmaz’ olan 142 hanelik köyde 91 hane, barajın yapımına karşı dava açmış olsa da tüm köylü evlerini terk etmek zorunda kaldı. Köylülere evlerinin ve arazilerinin bedelleri ödendi. Ancak yüzyıllarca yaşadıkları yurtlarını terk edemeyen Geliveralılar dağa taşa kurdukları barakalarda yaşamaya devam ediyor. Köyde yaşayanlara telefonla ulaşmak mümkün değil. Köylülerin bir kısmı Giresun merkeze, kimisi de başka köylere sığınmış durumda. İzzet Durdu da başka köye sığınanlardan biri. Durdu, yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
“Bize yer göstermediler. Bizi kandırdılar. Bankaya para yatırdılar. ‘Alın parayı yoksa mahkeme kararıyla el konulur’ dediler. 30-40 dönüm arazim vardı. 40-50 bin TL para yatırmışlar. Sadece patates ekili alanım 200-300 bin TL ederdi. Bizi yerimizden yurdumuzdan ettiler. ‘Boşaltın’ dediler. Son ana kadar boşaltmadık. Su gelince mecburen kaçtık. Köydekiler çadırlarda, barakalarda duruyorlar. Bizim gibi bir yer bulanlar gitti. ” 

‘Bizi kandırdılar’
Giresun’a yerleşen Hulusi Bilgin de, akrabalarının köyde çadırlarda ve barakalarda yaşadığını belirterek, “Kimse yardım etmiyor. Şirket söz verdiği konteynirleri yapmadı. Çaresizlik içindeler” diyor. Bahri Kara ise 70 yaşında. Ailesinin köyde 500 yıllık bir geçmişi olduğunu söylüyor:
“Yaşayacak bir yerimiz yok. Her şeyimiz sular altında. Hiçbir yer göstermediler. 500 yıllık hayatımız, hayalimiz yok oldu. Su altında kaldık. Baraka yaptık. Brandaların altına koyduk eşyaları. Giresun’a gidiyoruz yatmaya şehre. Eşyalarımızı bile kaçıramıyoruz. Valiliğe, kaymakama çıktık. Herkes bir şeyler yapacağız diyor ama kimse bir şey yapmıyor. Bizi kaderimizle baş başa bıraktılar. Barajı yapan şirket koyneynir yapacağını söyledi. Ancak konteynirler de kar ve yağmur sularıyla doldu. Zaten 5 konteynir vardı. Bize de bir miktar para verip evimize el koydular. ‘Parayı almazsan Hazine el koyar’ dediler. Dava açtık. Gelsin vali halimizi yerinde görsün. Biz insan değil miyiz? 70 yaşındayım ve her gün ağlıyorum.”